Το διάταγμα της Σερδικής, λατιν.: edictum Serdica, που ονομάζεται επίσης διάταγμα Ανοχής από τον Γαλέριο, εκδόθηκε το 311 στη Σερδική (νυν Σόφια, Βουλγαρία) από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Γαλέριο. Τερμάτισε επίσημα τον διωγμό τού Διοκλητιανού προς τον Χριστιανισμό στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το Έδικτο της Νάντης (γαλ.: Édit de Nantes) εκδόθηκε στις 30 Απριλίου 1598Το ίδιο το Έδικτο δηλώνει μόνον ότι «δίνεται στη Νάντη, τον μήνα Απρίλιο, το έτος χίλια πεντακόσια ενενήντα οκτώ του Θεού Μας». Κατά τον ύστερο 19ο αιώνα η Καθολική παράδοση που αναφέρεται στον Μπέντεκερ, Βόρεια Γαλλία (Baedeker, Northern France), το 1889, εγκατέστησε την υπογραφή στην "Maison des Tourelles", έδρα του ευημερούς Ισπανού εμπόρου Αντρέ Ρούιθ (André Ruiz) (καταστράφηκε από βομβαρδισμό στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο). A detailed chronological account of the negotiations that led to the Edict's promulgation has been offered by Janine Garrisson, L' Édit de Nantes: Chronique d'une paix attendue (Paris: Fay

Το Έδικτο της Βορμς ήταν διάταγμα του Κάρολου Κουίντου, το οποίο εκδόθηκε στις 26 Μαΐου 1521 και με το οποίο κηρύχθηκε παράνομος ο Μαρτίνος Λούθηρος και απαγορεύτηκε η ανάγνωση και διανομή των κειμένων του. Ο ίδιος ο Λούθηρος όχι μόνο απαγορευόταν να φιλοξενηθεί από οποιονδήποτε, αλλά επιβαλλόταν σε όποιον μπορούσε να τον συλλάβει, να τον παραδώσει στη Ρώμη.